Το Μαγαζάκι των Αυτοκτονιών | 2013

σχετικά με το έργο...

​

‘Το Μαγαζάκι των Αυτοκτονιών’ είναι μία οικογενειακή επιχείρηση που, εδώ και ολόκληρες γενιές, πουλά τον εξοπλισμό για να αυτοκτονήσεις με επιτυχία. Η οικογενειακή επιχείρηση ανθεί μέχρι τη στιγμή που γεννιέται ο μικρότερος γιος της οικογένειας ο Άλαν. Και τότε όλα θα αλλάξουν. Τι γίνεται με την οικογένεια και την επιχείρηση όταν ο Άλαν αναλαμβάνει δράση;

​

Το έργο αυτό με ιντρίγκαρε από την πρώτη στιγμή, όταν ο Νίκος Ανδριγιαννάκης μου το έδωσε να το διαβάσω, το καλοκαίρι το 2013. Γιατί με ιντρίγκαρε; Είναι γεμάτο ανθρώπους που έχουν ιστορία, επιθυμίες, αδυναμίες και χαρακτήρες δυναμικούς, απροσάρμοστους και αποφασιστικούς. Με άλλα λόγια, ζωντανούς. Κυρίως όμως ζωντανούς μέσα στην δικιά τους σουρεαλιστική πραγματικότητα.

​

Σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να τους διαχειριστώ και να τους ζωντανέψω. Με όπλο μου την χορογραφία, να τους μεταφέρω σε ένα περιβάλλον πραγματικό, όπου οι θεατές, εμείς οι καθημερινοί άνθρωποι, εύπεπτα και μέσα από το χορό, το τραγούδι και την πρόζα -που στο συγκεκριμένο έργο το κείμενο είναι η δύναμη- να αντέξουμε την δικιά μας πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα γεμάτη άγχη, προβλήματα, μη λειτουργικές ιδέες αλλά κυρίως μια πραγματικότητα γεμάτη θυμό για μας, για τους άλλους, για τη ζωή, για την κοινωνία που άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους κατεβάζει στα τάρταρα.

​

Έχω να σας πω ότι αν προσεγγίσεις το συγκεκριμένο έργο με συναισθηματισμό και σοβαροφάνεια, το έχασες το παιχνίδι. Εκεί ακριβώς είναι το μυστικό. Στους χαρακτήρες του έργου έχω αναγνωρίσει τον εαυτό μου και με κάποιους από αυτούς έχω ταυτιστεί κιόλας.

​

Ένα έργο μαύρη κωμωδία -πιο μαύρη δεν γίνεται- με απίστευτα φωτεινά σημεία. Σκοτεινό και ταυτόχρονα τόσο τρυφερό, γιατί χάρη στο μοναδικά καυστικό χιούμορ του, σου δίνει τη δυνατότητα να μιλήσεις για το θάνατο και τη ζωή άμεσα και ανάλαφρα. Μπορείς να αλλάξεις την πραγματικότητα σου άμεσα και ανάλαφρα, να πάρεις αποφάσεις και να ζήσεις.

Μία θεατρική μεταφορά του μυθιστορήματος του Jean Teule, σε μετάφραση/θεατρική απόδοση του Μάριου Συμεωνίδη, βασισμένο σε μία ιδέα της Μαρίνας Μαυρογένη.