Ozland | 2006

σχετικά με το έργο...

​

Τι σχέση έχουν ο μικρός πρίγκιπας με το τριαντάφυλλο, η κακιά μάγισσα ‘Darth Vader’, ένα σκιάχτρο χωρίς κουστούμι, ένας καθολικός παπάς, ο Τζέισον από το ‘Παρασκευή και 13’, μια γιαγιά ζωσμένη με εκρηκτικά και ένα κορίτσι με κοτσίδες που το λένε Ντόροθυ; Μάλλον καμία… Εκτός αν όλοι αυτοί ξεφύγουν για μια στιγμή από το προσωπικό τους παραμύθι και ταξιδέψουν σε μιαν άλλη διάσταση, στην πραγματικότητα ενός αλλοτινού ονείρου, στη μυθική χώρα του Οzland…

‘Ο Θαυμάσιος Μάγος του Οζ’ του Λ. Φράνκ Μπάουμ είναι ένα κλασικό παραμύθι ή μάλλον ένα κλασικό παραμύθι με μεταμοντέρνες ανησυχίες και απομυθοποιήσεις. Ένα ανάγνωσμα από εκείνα που ίσως όλοι ‘υποχρεωθήκαμε’ κάποτε στα σχολικά μας χρόνια να διαβάσουμε. Η Ντόροθυ, ο σκύλος της ο Τότο, ο Τενεκεδένιος Ξυλοκόπος, το Σκιάχτρο, το δειλό Λιοντάρι και ο Μάγος του Οζ σφράγισαν την αθωότητα των παιδικών μας χρόνων. Όμως με μια ενήλικη ματιά ή μάλλον με μια ελεύθερη ματιά, το ίδιο παραμύθι μπορεί να απογειωθεί σ’ ένα ταξίδι στο χώρο και το χρόνο της μαγείας ή και της παραίσθησης. Και ως γνωστόν, οι παραισθήσεις είναι χαοτικές…

Το ερώτημα που θέτει η παράσταση, είναι εάν μπορεί να ελεγχθεί το χάος. Η Α ΚΙΝ πιστεύει πως ΝΑΙ. Μπορεί να ελεγχθεί, εφόσον μπορεί να χορευτεί. Τα πάντα μπορούν να χορευτούν εφόσον είναι κομμάτι του εαυτού μας. Όλα αυτά που ονειρευτήκαμε σαν παιδιά, οι εμμονές μας, οι ιστορίες που είπαμε κάποτε ή ακούσαμε, οι ‘κακοί’ που σκοτώσαμε στον ύπνο μας ή στον ξύπνιο μας, τα ταξίδια που κάναμε με το αυτοκίνητο, τα πόδια ή το μυαλό μας, οι δρόμοι που περπατήσαμε, τα χάμπουργκερ που φάγαμε, τα σκουπίδια που γεννήσαμε ή αφήσαμε πίσω μας, η επαναστάσεις που κάναμε ή δεν κάναμε, οι φωτιές που ανάψαμε ή σβήσαμε μπορούν να χορευτούν. Όλα αυτά, γεωγραφικά λαμβάνουν χώρα σε ένα τόπο με το όνομα Ozland. Έτσι, για να υπάρχει ένα σημείο αναφοράς…

Γιατί τα παραμύθια είναι ο δρόμος για την αλήθεια…